De roman Herfstdraad geeft de polarisatie in onze samenleving levendig weer, en laat de waarschuwing horen dat allebei de kampen op escalatie aankoersen | Boekrecensie
Dat felle opinieartikelen en bizarre nieuwsberichten uit diverse kranten kunnen samenvloeien tot een geanimeerde roman, bewijst Jamal Ouariachi in zijn nieuwe roman, Herfstdraad. Daarin vertelt hij hoe het bestaan van een ploeterende schrijver ineens volledig ontspoord raakt.
Foto: Shutterstock
Diversiteit en inclusiviteit zijn de thema’s in Herfstdraad , de nieuwe roman van Jamal Ouariachi. Hij schetst hoe een argeloze schrijver plots omsingeld raakt door felle voor- en tegenstanders, met ideologische agenda’s. Deze - naamloze - schrijver is een autochtone Amsterdammer van tegen de veertig. Samen met zijn Marokkaanse vriendin Liek is hij pas naar een stadje ten westen van de hoofdstad verhuisd, waar hun dochtertje Salina meer speelruimte heeft. Zijn nieuwe boek wil maar niet vlotten en hij raakt zijn bijverdiensten als opiniemaker in kranten kwijt. Al snel trekken deurwaarders aan de bel, wat zijn levensvreugde tempert. Ook komt hij in aanraking met Het Kruispunt, een gemeentelijke organisatie die de samenhang in de wijk wil bevorderen. Hij ergert zich aan de verwijten dat hij een ongevoelige witte racist zou zijn, maar Liek vindt de bijeenkomsten heerlijk. Ze maken steeds vaker ruzie over zijn mislukte bestaan en Liek pakt op een dag haar koffers. Dan nodigt zijn buurman hem uit voor een herenclub die zich Deftig Rechts noemt en intellectueel tegengas wil geven. Zelf verdooft hij zich liever met alcohol. Zou hij zijn gebroken bestaan weten te helen?
