Hoe is het leven als je langzaam maar zeker de eindstreep nadert? Toon Tellegen probeert in de poëziebundel 'Langs een helling' te ontsnappen aan de tijd | Boekrecensie
De vermaarde Toon Tellegen lijkt non-stop te schrijven. Kan zo een stijlvast auteur na zoveel boekjes nog verrassen? In zijn nieuwe dichtbundel Langs een helling bewijst hij beslist nog te kunnen vermaken. Zijn leeftijd leidt tot een reeks ogenschijnlijk luchtige reflecties op weemoedige zaken.
'Soms denk ik zelfs dat ik weer terugglijd,/ terug naar boven,/ naar waar ik lang geleden was,/ naar de donkere wolken die daar nog altijd hangen/naar de zon die daar nog altijd schijnt', schrijft Toon Tellegen in het gedicht 'Langs een helling'.
Hoe is het leven als je langzaam maar zeker de eindstreep nadert? Toon Tellegen (1941) schrijft erover in de poëziebundel Langs een helling , op zijn welbekende dartele, diepzinnige manier. Hij is vooral bekend om zijn dierenverhalen, maar heeft ook heel wat proza, acteerscenario’s en gedichten op zijn naam staan.
