De Vries wil graag benadrukken dat het prachtig is dat zo veel lezers zich aangespoord voelden hun gedachten bij de lente op schrift te stellen. En het is ook volkomen logisch dat veel dichters dan uitkomen bij een ode aan de ontluikende natuur. Dat is echter ook meteen de makke van een groot deel van de inzendingen. ,,Se lykje te folle op elkoar. It leit sa foar de hân om te skriuwen oer griene greiden, kleurrike blomkes en boartlike lamkes… Dan moatst it technysk wol hiel goed formulearje kinne om dochs nochs derút te springen.” En dat was de meeste inzenders - en dat is géén verwijt maar gewoon een constatering – niet gegeven. ,,It wurdt dan dochs faak rymjen ynstee fan dichtsjen.”