Tjitske en Gerda begonnen dertig jaar geleden met een cassettebandje
De interkerkelijke koffieochtend in Burgum bestaat dertig jaar. Gisteren was de jubileumbijeenkomst. Tegelijkertijd namen twee organisatoren van het eerste uur afscheid. ,,Het is goed dat jongere vrouwen het nu overnemen.”
Gerda Zaal (links) en Tjitske Schurer hebben dertig jaar lang de interkerkelijke koffieochtend in Burgum georganiseerd. Gisteren namen ze afscheid. Foto: Marcel van Kammen
Spreekster en tv-presentatrice Tonneke Bijker staat op het podium van De Pleats in Burgum. De zaal voor haar zit vol met vrouwen uit de wijde omgeving, er zijn op het laatste moment nog extra stoelen bijgeplaatst om iedereen een plekje te kunnen geven. De vrouwen die stukken oranjekoek uitdelen maken zich zorgen of ze wel genoeg hebben. Maar het past allemaal precies: er zijn voldoende stoelen en iedereen krijgt koffie en koek.
Bijker begint haar verhaal anekdotisch: ,,Ik weet nog dat ik dertig jaar geleden een telefoontje kreeg. Iemand zei: ‘Wij luisteren in Burgum met een groepje vrouwen naar uw cassettebandjes, maar zou u niet eens willen komen spreken?’ Dat vond ik zó leuk!”
Het zijn herinneringen aan de eerste interkerkelijke koffieochtend in De Pleats, in 1988. Gisteren werd het dertigjarig bestaan gevierd en tegelijkertijd namen Tjitske Schurer (69) en Gerda Zaal (76) afscheid. Zij waren vanaf het begin onderdeel van het team van vrouwen dat de bijeenkomsten organiseerde en ze praatten de maandelijkse ochtenden om beurten aan elkaar.
,,We zijn destijds geïnspireerd door de EO”, vertelt Schurer. ,,Gerda en ik gingen als vrijwilliger altijd mee op de bus naar de Familiedag van de EO. En de EO organiseerde ook koffie-ochtenden overal in het land. Die bemoedigden ons om zoiets ook hier in Burgum te beginnen. Dat was hier toen nog niet, later hebben andere vrouwen zulke ochtenden ook in Dokkum en Bolsward opgezet.”
Het is Gods werk. Wij zijn samen met een aantal andere vrouwen begonnen, maar God heeft het voortgezet
Eerst luisterden de vrouwen uit Burgum naar cassettebandjes van Bijker over de Efeze-brief. Daarna volgde de stap om Bijker zelf uit te nodigen. Ze huurden een zaaltje bij De Pleats, met plek voor vijftig vrouwen. ,,En wat denk je? Die eerste keer kwamen er zo al zestig. Het is Gods werk. Wij zijn samen met een aantal andere vrouwen begonnen, maar God heeft het voortgezet.”
Team van vrouwen
De twee vrouwen benadrukken dat ze de ochtenden altijd als team van vijf tot acht vrouwen hebben georganiseerd. ,,We zijn eenvoudige vrouwen, maar we doen het allemaal zelf. Er is geen bestuur, geen bankrekening. We zijn geen stichting, we zijn niks. Maar dat ‘niks’ bestaat wel nog steeds na dertig jaar.”
We hebben gebeden dat er jongere vrouwen zouden komen om ons op te volgen
Voor Schurer en Zaal is het tijd dat anderen het stokje overnemen: ,,We hebben gebeden dat er jongere vrouwen zouden komen om ons op te volgen, en ze leken de afgelopen tijd gewoon uit de lucht te vallen.”
Aukje Kunnen (52) is een van die nieuwe vrouwen. Ze is sinds een jaar betrokken bij de organisatie. ,,Dat ging wel heel bijzonder. Ik kerk niet hier in Burgum, maar ik wilde hier wel graag iets doen, omdat ik hier woon. Daarom vroeg ik de Heer om iets in de bediening in Burgum te mogen betekenen. Vlak daarna vroeg Tjitske aan mij of ik niet wilde helpen bij de koffieochtenden. Zij had daar niet lang over nagedacht, ze kreeg het opeens binnen om mij te vragen.” Lachend: ,,Dan is het voorbestemd, ik kon dus niet weigeren.”
Kunnen prijst haar voorgangers. Ze verwijst naar het Opwekkingslied Houd vol . ,,Daarin zit de zin ‘Het zijn de schouders waarop wij mogen staan’. Dat geldt ook voor ons als team: wij mogen voortbouwen op het werk van Tjitske en Gerda. Daar zijn we heel dankbaar voor.”
