Geen beloftes van genade en een hoopvolle toekomst, maar geweld, uitsluiting, soms zelfs beelden die aan pornografie doen denken. Wat doet een nette profeet daarmee? | Leerhuis
Er zijn Bijbelteksten waarvan je je afvraagt waarom ze in de Bijbel staan. Geen beloftes van genade en een hoopvolle toekomst, maar geweld, uitsluiting, soms zelfs beelden die aan pornografie doen denken. Anne-Mareike Schol-Wetter behandelt ze komende tijd in een nieuwe miniserie, over teksten die direct of indirect tot het grootste trauma van het Bijbelse Israël te herleiden zijn: de Babylonische ballingschap.
De profeet Ezechiel door Peter Paul Rubens (1609-1610) in het Louvre. Beeld: Wikimedia
Er wordt zelden gepreekt over dit soort teksten, en dat is misschien maar goed ook, zeker als er kinderen in de zaal zitten. Tegelijkertijd is het jammer, want wie deze passages zonder tekst en uitleg tegenkomt, bijvoorbeeld tijdens persoonlijke Bijbelstudie, schrikt er vaak van. Toch vertellen ze in al hun afschrikwekkende ruwheid iets over de worstelingen van het volk Israël met zichzelf en hun God, en uiteindelijk ook over mensen van alle tijden.
Ohola en Oholiba
Lees ook
