In coronatijd viel het de Vlaamse psychotherapeut en hoogleraar klinische psychologie Mattias Desmet op dat mensen het plotseling volstrekt acceptabel vonden dat ze hun ouders en grootouders niet mochten bezoeken om bij te staan in hun stervensuren. Dat ze, als ze getuige waren van een ongeluk van hun buurman, accepteerden dat ze hem niet mochten helpen, want anderhalve meter. Dat ze het van de ene op de andere dag normaal vonden dat delen van de openbare ruimte voor hen alleen toegankelijk waren op voorwaarde van een QR-controlesysteem gekoppeld aan een, op de keper beschouwd, experimenteel volksgezondheidsprogramma.