In de ruim zevenhonderd hectare waar Natuurnetwerk Nederland inzet op natuurherstel in de provincie, stellen de 81 hectare van de Hemrikkerscharren misschien weinig voor. Maar dat wordt anders als je het gebied bekijkt door de ogen van boswachter bij Staatsbosbeheer Pieter Huisman. ,,De weidebeekjuffer en de blauwe breedscheenjuffer, twee libellensoorten die hier vroeger ook waren, zijn gesignaleerd. Sinds kort vliegt de grauwe klauwier hier weer rond en dat is echt bijzonder. Het laat zien dat we op de goede weg zijn.”

Alddjip

De vogels, insecten, vissen en de diverse vegetatie komen af op het stromende water van het Alddjip. Het water in de beek lag nagenoeg stil nadat de beek in delen was opgeknipt. De komst van de snelweg A7 was een van de oorzaken. Voor veel vissen werd het onmogelijk om de beek in de Hemrikkerscharren te bereiken. Maar met de komst van enkele vispasseerbare stuwen komen ook de vissen langzaam weer terug in het gebied.

Het herstel van de kronkelende beek leidde tot een toename van biodiversiteit in het gebied. ,,Op oude kaarten zagen we hoe het Alddjip van oorsprong meanderde en dat hebben we geprobeerd te herstellen”, vertelt Huisman. ,,Dat meanderen is belangrijk omdat er door die binnen- en buitenbochten meer stroomsnelheid ontstaat. In de vegetatie die daar ontstaat gedijen insecten goed.”

Je zou het niet zeggen in het doornatte gebied, maar in natuurgebied De Deelen voert Staatsbosbeheer een strijd tegen verdroging. De diepontwatering in de omliggende veenweidepolders onttrekt water aan het moeras. https://t.co/fRyhlVrNti

— Friesch Dagblad (@frieschdagblad) June 15, 2019

In het grote project van natuurherstel in Fryslân blijft het ook belangrijk om tussenstappen zoals het afronden van het herstel in de Hemrikkerscharren te vieren, legt projectleider namens provincie Fryslân Yep Zeinstra uit. Hij is ook secretaris in de Gebiedscommissie Koningsdiep (de Nederlandse naam voor het Ald-djip).

De hardcore natuurbeheerder die nauwelijks oog heeft voor de samenleving bestaat niet meer

Zijn taak is vooral om alle belanghebbende partijen in natuurgebieden bij elkaar te brengen. ,,Dat klinkt ingewikkelder dan het is, want ik merk dat die belangen steeds meer naar elkaar toe bewegen. De hardcore natuurbeheerder die nauwelijks oog heeft voor de samenleving bestaat niet meer. En aan de andere kant willen boeren ook duurzamer gaan werken.”

Natte voeten

De tegenstelling natte voeten voor de natuurbeheerder, droge voeten voor de boer blijft echter nog wel bestaan. Ook daar hebben ze de afgelopen jaren in de Hemrikkerscharren oplossingen voor gevonden. ,,We streven naar een gesloten grondbalans, wat betekent dat als we hier grond wegleggen, we dat liever niet naar andere gebieden willen rijden. Boeren in de omgeving zitten wel te wachten op ophoging van de grond. Zo zijn tegenstrijdige belangen soms gemakkelijk op te lossen.”

Huisman vult aan: ,,Door grondverschraling spoelt het regenwater snel de bodem in. Boeren verwerken het maaisel dat hier van de bodem komt tot organische stof. Dit kan water en voedingsstoffen vasthouden.”

Helemaal zonder concessies gaat zo’n uitwisseling natuurlijk niet altijd, geeft Huisman toe. Zo is het waterpeil in de Hemrikkerscharren niet zo hoog als Staatsbosbeheer het graag zou zien.

De grootste publiekstrekker in het gebied is de nieuwe uitkijktoren. Leerlingen van obs De Bôge uit Hemrik maakten het ontwerp. Studenten van ROC Friese Poort bouwden de toren. Gisteren werd de naam van de toren onthuld: Skarrekiker. De naam is bedacht door oud-leerling van De Bôge Berend de Boer.

Omdat er speelelementen aan de uitkijktoren vastzitten, moet de toren voldoen aan strenge veiligheidsregels. De verwachting is dat de toren na een herkeuring op 15 juli in gebruik kan worden genomen.