Melanie uit Leeuwarden verloor in één keer haar moeder en beste vriendin aan kanker; ze liet bij KWF een lampion branden

,,Vanaf het moment van de diagnose is ze er mee gestopt. Ze wist dat het al te laat was maar ze had er zo’n afschuw van gekregen.” Moeder was de enige in het gezin die rookte. ,,Eigenlijk heel apart, niemand van ons rookt. En ze wist dat we er allemaal een hekel aan hadden. Maar ze kon het tot aan haar ziekte niet laten.”

Zondag 20 december liet Van Leeuwen, derde in een gezin van vier, in Madurodam een lampion branden ter nagedachtenis aan haar moeder. Ze was een van de ruim veertigduizend deelnemers aan de lampionnenactie ‘Nederland geeft licht’ die de KWF Kankerbestrijding dit jaar voor de vijfde keer hield. De opbrengst van de gedoneerde lampionnen gaat naar onderzoek, preventie, een betere kwaliteit van leven voor mensen die ziek zijn geweest en zorg rond de palliatieve levensfase. Van Leeuwens lampion brandde ook voor anderen in haar omgeving die vechten tegen kanker.

Het is snel gegaan

Haar moeder was 61 toen ze overleed. Heel jong, beseft Van Leeuwen. ,,En het is ook snel bij haar gegaan. Ze kreeg in december, nota bene op haar verjaardag, te horen dat ze ziek was, en vier maanden later op 8 april 2019 overleed ze.”

En toeval of niet, 21 december; als het verhaal in de krant komt, is precies haar moeders geboortedag.

Ze mist haar moeder ontzettend. ,,We deden heel veel samen. Ik zag haar zeker drie, vier keer per week. Gingen we even samen boodschappen doen of shoppen. Ze paste ook heel vaak op onze zoon. Ze was niet alleen mijn moeder maar ook mijn beste vriendin.”

Ze heeft een paar weken voor haar overlijden nog meegekregen dat het een meisje was. Dat vond ze prachtig. We hebben ons dochtertje met haar tweede naam naar mijn moeder vernoemd

Ongeveer in dezelfde periode dat bij haar moeder kanker werd geconstateerd, bleek Van Leeuwen zwanger van haar tweede. ,,Ze heeft een paar weken voor haar overlijden nog meegekregen dat het een meisje was. Dat vond ze prachtig. Bij ons in de familie waren er alleen kleinzonen en ze wilde zo graag een kleindochter. We hebben ons dochtertje met haar tweede naam naar mijn moeder vernoemd. ”

De maanden die haar moeder restten heeft het gezin heel intensief beleefd. ,,Mijn vader, die een autobedrijf heeft in Leeuwarden en zes dagen in de week aan de slag was, liet zijn werk gelijk vallen om voor mijn moeder te zorgen. Mijn broertje nam het bedrijf over. Ik werk zelf in de thuiszorg en mijn eigen team verzorgde mijn moeder. Dat vond zij, en ik ook, heel prettig.”

Toch plots overleden

Het einde kwam voor Ina toch nog onverwacht snel. ,,Ze had juist een paar goede weken gehad en zou naar het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam gaan voor een verdere behandeling. Helaas is ze in de nacht voor deze behandeling plotseling overleden en hebben we niet eens op een persoonlijke manier afscheid van haar kunnen nemen.”

Van Leeuwen is dankbaar dat ze de weken ervoor nog veel met haar moeder heeft kunnen praten. ,,Ze had ook van alles geregeld. Zo wilde ze de handafdrukken van verf van de kleinkinderen op de kist hebben. Ze had vroeger gezegd begraven te willen worden, maar ze heeft zich toch laten cremeren. Zo konden we allemaal een urn met haar as in huis hebben. Is ze toch nog een beetje bij ons allemaal.”

Het is mooi dat zoveel mensen tegelijk stilstaan bij het verlies van een naaste. Het is ook belangrijk dat er meer onderzoek naar die ziekte wordt gedaan. Hoe meer mensen geholpen kunnen worden hoe beter

Ze denkt dat ze voortaan elk jaar een lampion ter nagedachtenis van haar moeder doneert. ,,Het is ook mooi dat zoveel mensen tegelijk stilstaan bij het verlies van een naaste. Het is ook belangrijk dat er meer onderzoek naar die ziekte wordt gedaan. Hoe meer mensen geholpen kunnen worden hoe beter.