De bal brengt Michiel Buursma heel de wereld over

Spanje, Verenigde Staten, de Kaaimaneilanden, Kenia en nu Nieuw-Zeeland. Er zijn voetbalcoaches die in hun hele loopbaan misschien maar een van de landen aandoet, waar Michiel Buursma heeft gewerkt. Maar daar waar gevoetbald wordt, daar voelt de 29-jarige Fries zich op zijn gemak. ,,Ik kan mezelf helemaal kwijt in het voetbalspelletje.”

Het is winter in Nieuw-Zeeland, dus ook op het Zuidereiland in Christchurch. Met een inwonersaantal van ruim 380.000 mensen de grootste stad. Het is de plek waar Buursma momenteel woont en werkt. ,,Het kan hier in de ochtend drie graden onder nul zijn, maar als ’s middags de zon schijnt zomaar een graadje of zeventien boven nul. Had mij een paar jaar geleden verteld dat ik hier zou zijn en ik had je niet geloofd, maar het is zo en ik heb het hier prima naar de zin.”

Flink litteken

De stad was vorig jaar maart volop in het nieuws, maar niet op een manier zoals het dat zelf wilde. Bij een terroristische aanslag op twee moskeeën vielen 51 doden. Het was de dodelijkste schietpartij in Nieuw-Zeeland in de moderne tijd en liet een flink litteken achter bij de mensen in Christchurch. Maar sport bracht en brengt de mensen er, zoals op zoveel plekken op de wereld, tezamen.

Sport bracht en brengt de mensen in Nieuw-Zeeland, zoals op zoveel plekken op de wereld, tezamen

Rugby is de grootste sport in Nieuw-Zeeland. Het landelijke rugbyteam, beter bekend als de All Blacks, is wereldberoemd. De Christchurch Crusaders grepen in juli vorig jaar hun tiende titel in de Super Rugby finale in een competitie bestaande uit clubs uit Nieuw Zeeland, Australië en Argentinië, Japan en Zuid-Afrika. Toen op zaterdag 13 juni de competitie weer begon, zaten er in Auckland 43.000 fans in het stadion te kijken.

Totaalvoetbal

Ook het voetbalseizoen is weer onderweg. Nieuw-Zeeland is licht getroffen door het coronavirus, wat vooral te danken is aan de harde aanpak van de overheid. Na de eerste besmettingen ging het land eind maart binnen 48 uur in lockdown voor de periode van vier weken. De landsgrenzen waren eerder die maand al gesloten.

Omdat de lockdown precies samenviel met de start van het voetbalseizoen, begon deze later en eindigt hij nu ook een maand later in september. Hoofd opleidingen bij Christchurch United FC, dat dit jaar 50 jaar bestaat, is een Fries van 29 jaar oud. In Nieuw-Zeeland, waar de voetbalsport vooral populair is onder jongeren, brengt hij het Nederlandse totaalvoetbal aan de man met behulp van de TOVO-trainingsmethode.

Ik ben begonnen met voetballen bij Beetgum op sportpark It Bosk. Een geweldige plek en de club waar mijn familie speelde

Het was het Nederlands elftal dat hem enthousiasmeerde voor de sport. ,,Oranje op het WK van 1998, daar is het allemaal begonnen”, aldus Buursma. ,,Dat was de trigger voor mij en mijn broertje om zelf aan de slag te gaan. Ik ben begonnen met voetballen bij Beetgum op sportpark It Bosk. Een geweldige plek en de club waar mijn familie speelde. ’s Ochtends om acht uur kwamen we op het voetbalveld en zetten we de doelen klaar.

De hele dag waren we dan aan het voetballen. Eerst een wedstrijd met Beetgum en als daarna het eerste speelde, dan waren wij op een ander veld aan het voetballen. Bij uitduels van het eerste werd er gevoetbald tegen de lokale jeugd. Dat was nog het mooiste.”

Spiegel

Op zijn veertiende gaf Buursma zijn eerste training en haalde hij ook zijn papieren als pupillentrainer. Het trainersvak fascineerde hem meteen. Ook toen het gezin Buursma daarna verhuisde naar Leeuwarden en hij bij LAC Frisia 1883 kwam te spelen, vroeg hij of er ook een ploegje was dat hij kon trainen. ,,Marcel Frankena werd destijds hoofd-jeugdopleiding en die vond het een goed idee om mij selectieteams te laten trainen. Van hem heb ik veel geleerd. Marcel hield mij vaak een spiegel voor, ook als ik dat niet wilde. Maar de kennis en ervaring die ik van hem heb meegekregen is heel waardevol.”

Ik heb veel uren gedraaid voor weinig centen, maar het betaalde zich wel uit in kennis en ervaring

Tijdens het afronden van zijn UEFA B trainersdiploma ging Buursma meehelpen in de voetbalschool van Cambuur. En vanaf dat moment volgden de stappen en ook de toevalligheden zich in rap tempo op. ,,Ik heb veel uren gedraaid voor weinig centen, maar het betaalde zich wel uit in kennis en ervaring.”

Stapje voor stapje ging hij vooruit. Van assistent bij de D-pupillen tot uiteindelijk coördinator van de voetbalschool. Hij ging op contractbasis bij Cambuur werken en maakte kennis met meerdere voetbalstijlen. ,,Wat wist ik nu écht over voetbal op mijn 23e? Maar ik kwam met mensen van het eerste elftal te werken. Dwight Lodeweges, Marcel Keizer, Arne Slot, Henk de Jong. Dat was voor mij puur luisteren, opslaan en uitvoeren. Ik kreeg de kans om te zien hoe ze trainen, een seizoen opbouwen. Arne Slot nam daar echt ruim de tijd voor om met mij over te praten. Dingen uitleggen die ik niet begreep, zijn positiespel uitleggen en hoe hij wedstrijdsituaties in zijn trainingen integreert. Dat waren gouden lessen.”

Camp Nou

Toen zijn contract bij Cambuur niet werd verlengd, kwam hij in contact met de Dutch Lions in Houston, Amerika. De club die uitkomt op het hoogste amateurniveau werd in 2009 opgericht door de bedrijven van voormalig sc Heerenveen-speler Erik Tammer en Mike Bossel. Daar werkte Buursma anderhalf jaar in de jeugdacademie en werd er manager coaching. Vervolgens trok hij naar Barcelona om een studie te volgen. ,,Ik woonde op twee straten van Camp Nou”, blikt hij terug. ,,Toen ik eens op straat voetbalde, waren daar ook spelertjes bezig. Zij tipten mij bij hun club en zo kwam ik daar terecht. Later werkte ik voor TOVO, de methode die ik nu in Christchurch gebruik.”

Ik ben niet zo gek op reizen. Op verschillende plekken zijn is leuk, maar de reis zelf vind ik vreselijk

Voor hij in Nieuw-Zeeland terechtkwam, trok Buursma nog tijdelijk naar de Kaaimaneilanden en daarvoor nog naar Kenia, om uiteindelijk via in Spanje opgedane contacten bij Christchurch terecht te komen. ,,Ik ben eigenlijk helemaal niet zo gek op reizen”, klinkt het met een lach. ,,Op verschillende plekken zijn is leuk, maar de reis zelf vind ik vreselijk. Vaak vergat ik op locaties er bij stil te staan waar ik me eigenlijk bevond. Dan was ik zo gefocust op het trainen, dat ik te weinig genoot van de omgeving. Dat doe ik nu meer.”

Thuis in Fryslân is hij zelden. ,,Met Kerst ben ik vaak thuis en dat is fijn. Maar na twee weekjes niks doen heb ik wel weer zin om aan het werk te gaan. Waar mijn toekomst ligt, zal de tijd leren. Als het om voetbal gaat is elke plek op de wereld gelijk. De faciliteiten in Christchurch, wat geen professionele academie is, zijn beter dan bij sommige profclubs in Nederland. We werken hier bijvoorbeeld ook met een videosysteem. Het gaat hier top. En als er een dag komt dat ze op me uitgekeken zijn, dan zoek ik weer wat anders. Daar doe ik nooit zo moeilijk over. Dat zal een stukje Friese nuchterheid in mij zijn.”

En toen kwam corona. En werd alles anders voor Cees Roozemond

Mijn ouders komen uit Goënga en hadden later toen we in het westen woonden een vakantiehuis in Terkaple. Elk weekeinde en elke vakantie waren we daar. Ik maakte er vrienden, leerde er vissen, schaatsen, kievitseieren zoeken. Daarom kan ik gerust zeggen dat ik mijn jeugd in Fryslân heb doorgebracht."