Gevecht met eigen lijf frustreert Sinkgraven

Een chagrijnige Daley Sinkgraven verlaat zondag het ziekenhuis in Leverkusen. Een blessure. Weer eentje. De heup deze keer. Die pijn, een dag eerder opgelopen tijdens zijn rentree bij Bayer 04 Leverkusen in het duel met Mainz, had hij nog niet eerder. Een mri-scan geeft niet de gehoopte diagnose. Wat het precieze euvel is, houdt hij nog even voor zich. De Duitse bekerfinale van komende zaterdag tegen landskampioen Bayern München staat ineens op de tocht. ,,Ik hoop dat ik het ga redden.”

Het is zijn verhaal van de laatste vijf jaar in een notendop. Elke keer als Sinkgraven terug denkt te zijn, komt er die terugslag. Of een andere blessure. Of is hij fit op een moment dat de basis al vaststaat. Pech achtervolgt hem.

Vader Harry Sinkgraven, oud-speler van SC Cambuur, ziet het in 2014 helemaal zitten met zijn dan achttienjarige zoon. ‘Als pech en blessureleed hem bespaard blijven, gaat hij het redden’, voorspelt Sinkgraven senior. ,,Dat is me niet bepaald bespaard gebleven”, vertelt Daley Sinkgraven, die zaterdag 25 wordt.

Misschien was een ander al lang gestopt met voetballen, maar zo zit ik niet in elkaar

Supporters van Heerenveen herinneren zich ongetwijfeld nog de lichtvoetige middenvelder met een fraai linkerbeen. Een aanvallend ingestelde voetballer met oog voor de ruimtes, zijn medespelers en die bovendien niet vies is om verdedigend werk op te knappen. Marco van Basten, in 2014 trainer van Heerenveen, laat hem debuteren. ,,Dat hij zo gecharmeerd was van mij, voelde als een compliment. Af en toe liet hij zelf ook nog wel eens wat zien op de training. Dan schoot een teamgenoot de bal de lucht in en riep dan ‘trainer’. Dan keek Van Basten omhoog, zag hij die bal naar beneden komen en liet hem dood neervallen op zijn voet. Achteloos. Mooi om te zien.”

Het is een periode waar Sinkgraven met plezier aan terugdenkt. Debuteren in januari 2014 tegen Roda JC als invaller voor Hakim Ziyech (,,ik stond strak van de zenuwen”), een winnende treffer tegen PSV (1-0). Maar vooral een lichaam dat niet tegensputtert. ,,Alles ging op de automatische piloot. Ik was gewoon lekker aan het voetballen en was niet bezig met een eventuele transfer. Het overdonderde me. Alles ging vanzelf.”

Klap in gezicht

Hij valt al snel op, ook bij Frank de Boer. De trainer haalt hem in januari 2015 naar Ajax, dat zeven miljoen euro betaalt. Daar ontstaan al snel de blessures en ze volgen elkaar in rap tempo op. Liesproblemen, enkelkwetsuren, knieklachten en spierblessures: Sinkgraven krijgt ze allemaal. Een echte oorzaak voor zijn blessures kan hij niet benoemen. En dat frustreert. ,,De terugslagen zijn het ergst. Dat je denkt dat je er bijna weer bent na een poos revalideren en dat je dan opnieuw last krijgt. Dat voelt als een klap in het gezicht.”

Hij zal zich onderhand een bokser voelen van al die spreekwoordelijke klappen in het gezicht. ,,Het heeft mij wel eens onzeker gemaakt. Komt het ooit nog wel goed? Misschien was een ander al lang gestopt met voetballen, maar zo zit ik niet in elkaar. Natuurlijk is het soms lastig om gemotiveerd te blijven, maar ik wil voetballen. Dat is mijn motivatie.”

null

null

Bayer 04 Leverkusen herenigt Sinkgraven in 2019 met trainer Peter Bosz. De man die bij Ajax een cruciale beslissing neemt in de carrière van Sinkgraven. Het gebeurt in een wedstrijd die voor de Amsterdammers vele positieve gevolgden kent: de bekerwedstrijd van 21 september 2016 tegen Willem II (5-0 winst). Die avond debuteren Matthijs de Ligt en Abdelhak Nouri elk met een doelpunt, wordt Lasse Schöne de nieuwe ‘nummer zes’ en staat Sinkgraven voor het eerst opgesteld als linksback. Een positie die hij dat seizoen nog 24 keer zal bezetten. Van al die duels gaat er slechts één verloren.

Blessures werpen hem na deze periode - zijn sterkste fase bij Ajax - weer achterop. Hij moet de slotfase van de Europa League, inclusief de finale tegen Manchester United, missen en ontbreekt ook bij de start van het nieuwe seizoen. Een nieuwe knieblessure, opgelopen in november 2017 tijdens een oefenduel met Borussia Mönchengladbach, houdt hem vervolgens een jaar aan de kant. Inmiddels heeft Ajax met het binnenhalen van Nicolás Tagliafico al een sterke linksback in huis, dus kijkt Sinkgraven vanaf de bank toe. Tot die ene avond in Turijn.

Koud erin

Na een eerder 1-1 gelijkspel in de Johan Cruijff ArenA speelt Ajax de return op 16 april vorig jaar in Turijn tegen Juventus. Op het spel staat een plek in de halve finale van de Champions League. Tagliafico ontbreekt en Noussair Mazraoui is zijn vervanger, maar gaat al vroeg in de wedstrijd door zijn enkel. ,,Ineens lag hij op de grond en hij kon niet verder. De trainer (Erik ten Hag, red.) keek achterom en riep mijn naam.”

Tijd om na te denken, laat staan warm te worden, is er niet. Tegen een voorhoede met Cristiano Ronaldo, Paulo Dybala en zijn directe tegenstander Federico Bernardeschi, speelt Sinkgraven een dijk van een wedstrijd. ,,Ik vond dat het wel wat beter kon, hoor. En ik begon slecht. Maar ik heb me in de wedstrijd gevochten en mijn ding gedaan. We wonnen met 1-2 en dat gaf een euforisch gevoel. Zelf voelde ik ook blijdschap dat ik weer had gespeeld. Het was een bijzondere avond.”

Maar met Tagliafico die in Amsterdam blijft, slinken de kansen voor Sinkgraven op een basisplaats. Bosz haalt Sinkgraven naar Leverkusen, omdat hij een speler is die goed past in het systeem van de trainer. Eerder al heeft Bosz kenbaar gemaakt dat hij gelooft dat Sinkgraven de Europese top kan bereiken als linksback. Een mooi compliment. Sinkgraven: ,,Maar dan moet ik wel fit blijven.”

Nederlands elftal

Zou hij ook een kandidaat kunnen zijn voor het Nederlands elftal? De vraag stellen is hem beantwoorden. ,,Daar kan ik echt niks over zeggen. Als ik niet speel, zal ik nooit in aanmerking komen. Zo simpel is het.”

Hij hunkert eigenlijk naar een jaar zoals zijn eerste in Heerenveen. Of zijn jeugdjaren op Skoatterwâld. Toen alles vanzelf leek te gaan. Hij fit was, probleemloos zijn wedstrijden speelde en de kansen bijna vanzelf kwamen. Dit seizoen speelde hij negentien duels. Zaterdag moet zijn twintigste worden. ,,En we zitten nog in de Europa League, die hopelijk in augustus wordt afgemaakt. Ik doe er alles aan om fit te zijn, te blijven en dus te spelen. Ik geef niet op.”