Een poort gaat na anderhalf jaar weer open, een deur doe ik na bijna vijf prachtige jaren achter mij dicht | Column
Een bijzondere week staat mij te wachten. Een week vol gemengde gevoelens. Van enerzijds blijdschap dat ik na anderhalf jaar weer een poort kan binnenwandelen, maar anderzijds trek ik ook na bijna vijf prachtige jaren een deur achter mij dicht. Beide gebeurtenissen zorgen wel voor het boven komen drijven van allerlei mooie herinneringen.
Stoeltjes in het Cambuurstadion. Foto: ANP
Zo wordt het zaterdagavond wel even wennen: dan loop ik namelijk voor het eerst de paar honderd meter van mijn woning naar het Cambuurstadion om een duel bij te wonen. Dezelfde route heb ik tot nu toe alleen afgelegd om boodschappen in te slaan en telkens weer keek ik weemoedig door de hekken naar de tribunes. Mijn vaste zitplaats bleef onzichtbaar, maar zal zaterdag voor het eerst sinds anderhalf jaar weer door mij worden ingenomen.
Lees ook
