Snijden in wat voor sommigen de belangrijkste bijzaak van het leven is, doet zeer: lezers missen het amateurvoetbal

Veel meer mensen in de wereld maken zich druk om sport dan om mensenrechten, zei de Amerikaanse politicoloog Samuel Huntington. Ik hoop dat het niet waar is, maar dat veel mensen van sport - en in het bijzonder amateurvoetbal - genieten, is afgelopen weken zeker gebleken uit telefoontjes en e-mails naar de hoofdredactie. Waar bleven de verslaggevers van het Friesch Dagblad nu de het amateurvoetbal eindelijk weer los mocht gaan? Vanwaar ineens die soberheid in aantal verhalen? Had de krant hier niet een decennialange reputatie hoog te houden?

Inderdaad vaart de krant hier nu een koers die weliswaar uit overtuiging gekozen is, maar die zeer doet. Vorige week las u op deze plek over de plannen die in de maak zijn voor een vernieuwde papieren krant, voor de nieuwe vaardigheden die de website vraagt van de redactie, en van het kleinere peloton verslaggevers dat die werkzaamheden straks verricht. Er wordt over die nieuwe technieken en ontwikkelingen in het vak op de redactie zowel gemord als van genoten, er wordt geleerd en gegroeid. Er wordt ook gesneden in de organisatie. En dat leidt tot bezinning op de grondslag: waarvoor werd de krant ook weer opgericht en wat zijn nog steeds onze kerntaken en -keuzes?

Wat moet blijven?

We maken een krant die zich druk maakt om ‘het goede leven’, en dat plaatst alles wat we doen, waarover we denken, waarin we geloven en waarvan we genieten in het perspectief van relevantie. Wat maakt van lezers iets minder consument en iets meer burger? Een beetje grote en abstracte woorden, maar het komt neer op de vraag: wat moet in elk geval blijven als omstandigheden veranderen?

Sport blijft daarin misschien wel ‘de belangrijkste bijzaak in het leven’. Maar het amateurvoetbal in zijn volle breedte volgen is niet meer mogelijk. Is ook niet meer noodzakelijk nu veel verenigingen en clubs hun eigen informatievoorziening, wedstrijdverslagen en uitslagen fantastisch op orde hebben in eigen groepen op Facebook, Instagram, Whatsapp en websites.

Niet minder pijnlijk

Maar daarom is het breken met een hoog gewaardeerde traditie nog niet minder pijnlijk. Het is daarom ook een hart onder de riem om van toch wel twee handen vol lezers te horen dat ze het net als de redactie als een verlies ervaren en er altijd zo heel erg van genoten hebben. ,,Ik stean der moandeis in oere earder foar op!”, meldde een beller die zich nog lang niet bij de nieuwe situatie heeft neergelegd.

We kunnen geen terugkeer naar oude tijden beloven. Wel een krant waarin straks de sportagenda integraal wordt meegeteld en meegewogen bij wat zich door de week en in de weekenden nog meer afspeelt in de provincie. En bij de keuzes die daaruit voortvloeien, klinkt de stem van de abonnees die de moeite nemen om te reageren volop mee.